خروج نظامیان امریكایی از عراق یکی از رویدادهایی است که اگرچه اهمیت این موضوع در داخل كشورمان به اندازه كافی تبیین نشده اما یك خروج بی‌سابقه حداقل از زمان جنگ جهانی دوم به بعد است.

به گزارش رجانیوز، جنگی که امریكا ۹ سال پیش در عراق به‌راه انداخت، در حالی هفته گذشته با خروج آخرین گروه از نظامیان امریكایی از مرز کویت پایان یافت که انتقادهای نه چندان پر سر و صدا از تن دادن اوباما به خواست دولت عراق مبنی بر خروج نظامیانش از این کشور در رسانه‌های امریكا منتشر شد.

این در حالی بود که نتیجه این جنگ ویرانگر برای امریكا، چهار تریلیون دلار هزینه نظامی به همراه ۴۵۰۰ کشته و برای مردم عراق، بیش از یک میلیون و 400 هزار قربانی و کشوری ویران بود.

امریكا که پس از جنگ جهانی دوم در هر کشوری که به صورت نظامی وارد شده بود -از ژاپن و کره گرفته تا کویت و عربستان- به بهانه پایگاه‌های نظامی‌اش نیروهای ارتش خود را در آن کشور باقی گذاشته بود، این بار در عراق مجبور شد، بیش از ۵۰۰ پایگاه نظامی خود را تعطیل و همه نیروهای نظامی خود را که در بیشترین حالت به ۱۷۰ هزار نفر هم رسیده بودند، از این کشور خارج کند تا مردم عراق، ثمره استقامت دولت مردمی خود را بر پافشاری بر خروج نیروهای خارجی در این کشور بچشند.

این خروج ذلت‌بار که خود امریكا به یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های نظامی امریكا در تاریخ این کشور و هم‌ردیف با جنگ ویتنام تبدیل شده، بار دیگر بر مواضع دقیق و رویکرد هوشمندانه رهبر معظم انقلاب صحه گذاشت و مشخص کرد اگرچه رسانه‌های غربی تلاش می‌کنند تا سخنان و مواضع ایشان را سانسور كنند اما آنچه در واقعیت در جریان است، نشان از سیاستمداری هوشمند و باتدبیر دارد که فارغ از جنبه مذهبی و علمی خود، با تیزبینی ویژه‌ای تحولات منطقه را زیرنظر دارند و به ارائه تحلیل‌هایی دقیق می‌پردازند

ایشان در سال ۸۳ و در دیدار جمعی از اقشار مختلف مردم، با یادآوری رویکرد تهاجم و اشغالگری ایالات متحده در عراق و در کل منطقه خاورمیانه، یک پیش‌بینی دقیق از وضعیت نهایی این اقدام نظامی ارائه کردند: «بر اساس همه اصول و موازین بشری، کار امریكایی‌ها محکوم و مذموم و تنفرانگیز است؛ و براساس همه قواعد عالم طبیعت، کار آن‌ها محکوم به شکست است. امریكایی‌ها بدانند دیر یا زود با ذلت و سرافکندگی از عراق خارج خواهند شد. برادران عراقی ما می‌توانند این دوره را کوتاه کنند؛ می‌توانند رفع این خطر بزرگ را نزدیک کنند؛ با چه چیزی؟ با وحدت کلمه، با تمسک به اسلام، با حفظ روحیه اسلامی و ایمانی خود و با به‌کارگیری عقل و حکمت و تدبیر.»

اهمیت این اظهارات رهبر انقلاب در جایی است که در سال 83، امریكا و نظامیانش در وضعیت نسبتاً مناسبی در عراق به سر می‌بردند و در رویای اشغال مادام‌العمر این کشور و تسلط دائمی بر منابع نفتی عراق، روزگار می‌گذراندند؛ رویایی که فاصله‌ای بعید با واقعیت کنونی یعنی خروج و به معنای دیگر، فرار مفتضحانه و سرشکسته آنان از این کشور داشت

جنگ عراق که در سال ۲۰۰۳ میلادی و در فضای جنجال‌آمیز پس از 11 سپتامبر آغاز شد و بهانه اصلی آغاز این جنگ سلاح‌های کشتار جمعی در عراق بود؛ جنگی که یک میلیون کشته به دنبال داشت و از سوی دیگر، مقامات وقت امریكا و انگلیس ادعا می‌کردند که عراق صاحب تسلیحات کشتار جنگی است اما پس از اشغال این کشور هرگز نتوانستند ادعای خود را ثابت کنند

اکنون میلیون‌ها آواره عراقی باید به دنبال ساخت سرپناهی برای خود باشند و تلاش کنند تا تأسیسات اقتصادی نابود شده خود را بازسازی کنند تا شاید نسل‌های بعدی آنان قادر باشند زندگی عادی را تجربه كنند؛ موضوعی که با همت و اراده مردم این کشور در اخراج امریكایی، قطعا قابل وصول است.